Boluspor yürürken, şehir nerede?

Yıl 2025. Boluspor play-off yarı finalinde. Süper Lig’e sadece birkaç maç uzaklıkta. 

Taraftar için umut, futbolcu için gurur, yönetim içinse alın terinin taçlandığı bir yolculuk bu. 

Ama bir yanımız buruk.

Çünkü bu başarıya giden yol, alkışlarla değil, sessizlikle örüldü.

Şunu açıkça söylemek gerekir: Bu başarı tesadüf değil.

Bu başarı; kulüp başkanı Savaş Abak ve yönetiminin gece gündüz demeden, hiçbir karşılık beklemeden yürüttüğü büyük mücadelenin sonucudur. 

Kulübü ekonomik olarak ayakta tutmak kolay olmadı. Her kuruşun hesabı yapıldı. 

Futbolcusu, personeli mağdur edilmedi. Sessiz sedasız, reklamsız, abartısız ama onurlu bir organizasyon kuruldu Bolu’da.

Ve o organizasyon bugün Süper Lig’e yürüyor.

Fakat burada durup bir soru sormak zorundayız: Boluspor yürürken, Bolu neredeydi?

Bu takım sezon boyunca pek çok maçı eksik tribünlere oynadı. 

Bazı maçlarda sessiz tribünler, rakip oyuncular kadar zorladı bu takımı. 

Şehirde büyük bir heyecan yaratması gereken bu başarı, hâlâ bazı çevrelerde neredeyse fark edilmiyor. 

Yerel iş insanları, kanaat önderleri, bazı STK’lar hâlâ “bir şeyler olursa biz de katılırız” anlayışıyla izliyor sadece. 

Oysa bu takım, desteğin en çok gerektiği zamanlarda yalnız bırakıldı.

Ama ne futbolcular vazgeçti,ne taraftar, ne teknik heyet, ne de yönetim. 

Çünkü bu hikâye sadece futbolun değil, inancın ve sadakatin de hikâyesiydi.

Bugün Boluspor’un geldiği nokta, Bolu için tarihi bir fırsattır. 

Bu başarıya sadece bakmak, sadece uzaktan izlemek; ileride utanılacak bir ilgisizliğin belgesi olacaktır.

Şimdi artık herkesin taşın altına elini koyma zamanıdır. 

Tribünler dolmalı, iş dünyası maddi-manevi arkasında durmalı, şehir bütün rengiyle bu yürüyüşe eşlik etmelidir. 

Çünkü bu sadece Boluspor’un değil, Bolu’nun hikâyesi.

Unutmayın: Eğer bugün bu yürüyüşe eşlik etmezseniz, yarın bu başarıyı sahiplenme hakkınız da olmaz.

Bu başarı; başkanın, yönetimin, teknik kadronun, futbolcunun ve her şartta inanan o güzel insanların zaferidir.

Ama hâlâ geç değil. Şimdi ses verme, şimdi yanlarında olma zamanı. Çünkü bu hikâye, birlikte yazılırsa gerçek bir destan olur.